Jestem Barcode, samica alfa.Nie miałam rodziny.Pałętałam się po lesie bez celu.Nikt się mną nie opiekował.Byłam samotna,powoli zapominałam różne obrazy z mojego życia również zapachy.Ale któregoś dnia spotkałam kogoś nie wychylałam się nie chciałam żeby nie zauważył.

Szczerze?Wracałam z mojej kryjówki przed innymi,bo musiałam podlać kwiaty.Wracając zauważyłam kogoś.To znaczy ta osóbka mnie mineła.Odwróciłam się i spojrzałam na stworzenie.
-Hallo.-krzyknęłam do osoby

-Ech...-mruknęłam."Znowu ktos cce czegos-"Tak.?-

-Pewnie ci zawracam głowę,co?

-Nie...a co-powiedziałam.

-Nie nic.Rzadko kogoś tu widzę.-powiedziałam z delikatnym uśmiechem.

Jeżeli ma się wathę to sie chodzi.

-I wszystko jasne...-mruknęłam do siebie

-Jak chcesz mozemy tam isc-

-Tia...Możemy iść.

-Czekaj...zara sobie przypomne gdzie to było-

-Zaraz...To ty nie wiesz?!

Klawiatura w tablecie mi nie chce działać O,o

-Ech...no nie moja wina ,że mam słabą pamięć-burknęłam.

-Czy ja coś mówię??

-Nie...nie-powiedziałam-O....już pamiętam-

-Świetnie-powiedziałam i się uśmiechnęłam

Szłam w stronę watahy.

Szłam za poznaną osóbką

-Jak masz na imię.?-zapytałąm zaciekawiona.Nie zauważyłam drzewa.Wpadłam na nie i nagle cała podłoga zaczęłą się trząśc.-Ups...zapomniałam.Nidy nie dotykaj tego drzwa.Uruchamia wszystkie pułapki w tym lesie.Dlatego jest na tym drzewie ,żeby nikt nie rozpoznał-
-Przecież to drzewo po 1.jest najgrubsze po 2.przykleiłaś kartkę "DRZEWO PUŁAPKA"-powiedziała Aya.

Spojrzałam na drzewo.
-A.I jestem Aya.-dodałam

Nagle zza drzewa wyleciało pięc strzałek potem bomby.-Tego jest o wieleee więcej-powiedziałam i nagle zza krzaka wyleciał rój różnych rzeczy do mordowania i wszystko goniło nas całą drogę do watahy.-Uf...jakie szczęście-

-Po jaką cholerę te rzeczy?!-spytałam

-No a jak ktoś zaatakuje co.?-zrobiłam minę fochmenki.
~
Może zmienimy z anime na prawdziwych ludów xd.?

-A na przykład?-spytałam.

Nie chce mi się szukać xD

xd
~
-Vankos-

-Hę?Przepraszam mam krótką pamięć do typów,których nawet nie znam.-mruknełam.Gdzieś o nim słyszałam

-Najgorszy z najgorszych-powiedziiałam-Dużo o nim nie wiem-

-Ale coś wiesz?

-Nie.Nie pamiętam za dużo-

-Rozumiem...

Poszła do jaskini.

Stałam i nie wiedziałam co robić...

-Poczekaj chwile-